Desiree werkte al meer dan tien jaar als directiesecretaresse en dat deed ze behoorlijk goed. Ze was een gerespecteerde collega, werd benaderd door andere bedrijven en maakte stap na stap. Maar wat doe je als het werk wat je iedere dag doet, je eigenlijk niet écht gelukkig maakt? Desiree vertelt:
Hoe kwam je bij directiesecretaresse, Desiree?
Ja, dat is een goede vraag. Ik had mijn mavo afgerond en ik denk dat ik gewoon een opleiding voor meisjes zocht. De opleiding voor secretaresse was typisch zo’n opleiding. Ik vloog er doorheen en vond direct werk: het ging eigenlijk allemaal vrij gemakkelijk zonder erbij na te denken.
En dat terwijl je zo’n andere hobby had.
Klopt. Ik hield van sleutelen. Ik had twee oudere broers die altijd bezig waren met auto’s, brommers en techniek. Als jongedame vond ik de jongens die daar waren interessant, maar wilde absoluut niet onder doen voor hen. Ik leerde mezelf sleutelen en klussen en vaak stonden ze versteld hoe handig die blonde griet eigenlijk was.
Toch ging je er niets mee doen. Hoe komt dat?
Ik heb er destijds nooit zo over nagedacht. Het was bovendien helemaal geen vrouwenberoep. Ik ging gewoon doen wat mijn vriendinnen ook deden en omdat ik er zo doorheen wandelde, heb ik heel lang gedacht dat het de juiste keuze was.
Maar toch veranderde er iets.
Ja. Ik denk dat het er langzaam ingeslopen is. Ik was steeds minder gemotiveerd om te gaan werken en had vaker zin om ’s avonds weer te gaan ‘beunen’, zoals dat dan heet. Taken die ik eerder zonder nadenken deed, kostten plots heel veel moeite. Op een ochtend werd ik wakker en dacht ik ‘en nu is het klaar, ik kap er mee’.
En toen? Viel je in een diep, zwart gat?
Haha, nee, eigenlijk niet. Uit het werk van secretaresse nam ik mee dat goed plannen cruciaal is, en dus had ik een tijdje daarvoor contact gezocht met Transferro. Via een normale vacaturebank met technische vacatures zag ik vooral een hoop eisen waar ik niet aan kon voldoen. Bij Transferro zag ik de uitgebreide contactmogelijkheden dus ik heb ze gewoon eens gebeld en mijn situatie uitgelegd. Voor ik het weet zat ik om tafel met een coach, iets dat ik niet verwacht had.
Wat houdt dat in, om tafel zitten met een coach?
De coach keek precies naar de situatie waar ik op dat moment in zat. Wat heb ik gedaan? Wat kan ik goed, en wat kan ik minder goed? Wat zou ik graag willen? Bovendien keek ze niet naar de mogelijke problemen, maar zocht ze vooral naar dingen die wél mogelijk was. Ik had direct door dat ze veel ervaring in de metaal en techniek had, want ze wist alles. Welke vaardigheden ik nodig had voor welke branche en welke opleidingsmogelijkheden er waren, bijvoorbeeld.
Is dat weleens anders geweest?
Zeg dat wel. Ik heb weleens contact gehad met een uitzendbureau die de techniek als één baan zagen. Maar het is net als groente: daar zijn ook verschillende maten, vormen en smaken. Transferro wist dat maar al te goed en wisten me een baan in de installatiebranche te bezorgen. Daarnaast kon ik één dag per week een opleiding volgen, die me geen cent kostte.
Hoe bevalt dat?
Het is echt mijn beste stap ooit. Natuurlijk heb je weleens dagen dat je wat minder zin hebt, maar over het algemeen voel ik me weer dat meisje in de schuur. Ik mag lekker sleutelen, ga continue op zoek naar creatieve oplossingen en ontmoet de hele dag mensen die blij zijn met mijn vaardigheden. Zonder Transferro? Dat was vast geëindigd in een burn-out op de bank, gok ik.
