Zestien jaar was Ruud, toen hij stopte met de havo. De goedbedoelde adviezen van zijn ouders en vrienden sloeg hij in de wind: Ruud wilde gewoon werken om een auto bij elkaar te sparen, en werd stratenmaker. Lang ging dat goed. Totdat het bedrijf waar hij werkte failliet ging, hij plots thuis zat en afhankelijk werd van het UWV. En dan?
Ruud, hoe was de situatie waar je toen in zat?
Ja dat was natuurlijk niet leuk. Toen ik begon was het een goede keuze, ik kon zoveel werken als ik wilde en daardoor verdiende ik veel meer geld dan mijn leeftijdsgenoten. Ik kocht een Volkswagen en voelde me de man. Totdat ik thuis kwam te zitten en ik letterlijk geen cent meer te besteden had. De Volkswagen ging de deur uit en ik begon te balen van mijn keuzes.
Waarom baalde je daarvan?
De keuze die ik op mijn zestiende maakte leek heel zeker, maar ik had natuurlijk helemaal geen basis. Er was toen zoveel werk dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken, dat werd ook vaak verteld. Tot het dus mis gaat, dan heb je niets om je op terug te vallen. Tegelijkertijd zie je vrienden waarmee het wel goed gaat, omdat zij in de tijd dat ik begon met werken toch voor een diploma gingen.
Voelde dat als het ‘kwartje dat viel’?
Nee eigenlijk nog steeds niet echt. Op het begin gaf ik vooral de schuld aan een hele hoop andere mensen. Dat kwartje viel pas toen ik via het UWV in contact kwam met Transferro. Via Transferro werd ik gekoppeld aan een coach die uitvoerig met me sprak. Tot irritatie toe, haha.
Tot irritatie toe, dat klinkt niet best Ruud.
Haha, nee dat valt hartstikke mee hoor, want achteraf ben ik er blij mee. Toen we in gesprek gingen had ik namelijk in gedachten dat ik de elektra in wilde: iets waar je normaal een opleiding voor nodig hebt. Mijn coach zei me toen dat dat mogelijk was, maar dat ik ook kon kijken naar de infratechniek.
Wat gebeurde er toen?
De coach legde de keuze volledig bij mij. Ik mocht een assessment, een soort intro-toets, voor de elektrotechniek maken. Die haalde ik, waarna ik een gesprek voor een vacature bij een elektrobedrijf en een infratechniek bedrijf had. Tot mijn verbazing wilde ze me beide hebben, en kon ik kiezen. Dat was een luxe. Na uitvoerige gesprekken bleek de vacature infratechniek en dat bedrijf veel beter bij me te passen. Het was een familiebedrijf waar je er écht toe deed, iets wat ik altijd heel belangrijk vond.
Wat gaaf, Ruud! En nu?
Nu werk ik er nog steeds! Het was echt een gouden match, vooral dankzij Transferro. Ik zit hier op mijn plek, ik heb kansen om door te groeien en mijn collega’s zijn onwijs gezellig. Nu ik nadenk, vergeet ik nog wat te vertellen. Doordat ik contact op nam met Transferro werd er precies naar mijn situatie gekeken. De coach gaf aan dat er mogelijkheden waren tot het volgen van een opleiding, dus dat doe ik nu ook. Oh, en als kers op de taart: ik rijd nu zelfs een Golf in plaats van een Polo. Zonder Transferro had ik waarschijnlijk nog steeds op de bank gezeten.
